We blijven een dagje te Ouistreham liggen. In de namiddag trekken we met de fiets naar Pegassus Bridge – de eerste brug die door de geallieerden op D-day werd bevrijd.
Het cafeetje wordt nog steeds uitgebaat door de kleindochter van de madam van toen.
Aan de overkant van het kanaal zijn wat monumenten opgetrokken om aan te geven waar de gliders destijds landden – nogal indrukwekkend allemaal. Je krijgt meteen goesting om de ‘Langste dag’ nog eens te herbekijken.
Op 26 juni gaan we terug op stap. Om 8u30 kunnen we door de jachtsluis deze keer. Dolf ontsnapt ter nauwer nood aan de sluitende sluisdeuren, wanneer er voor hem flink geklungeld wordt door een paar ‘frogs’. Op zee staat de stroming sterk door,we moeten afremmen om niet veel te vroeg in St Vaast aan te komen. Het lukt niet helemaal, maar het wachten op het openen van de poorten wordt goed gemaakt door een schitterende dolfijnen show. ’s Avonds gaan we lekker eten in de Debarcadère – natuurlijk staan oesters op het voorgerecht. ’t Is zondag voor iets, niet waar ?
’s Anderen daags trekken we meteen verder naar Cherbourg. Met een kalme zee en de volle stroom in de rug, snellen we aan meer dan 8 knopen over de grond naar onze bestemming. Bij aankomst wordt meteen het nodige gedaan om het probleem met de schroefas koppeling definitief op te lossen. Op dinsdag voormiddag gaat de boot eventjes uit het water en wordt de koppeling vervangen. Kort na de middag liggen we reeds terug op onze plaats en is het euvel voltooid verleden tijd.

Vrijdag 24 juni

Vandaag staat er nog eens varen op het programma – onze landvasten waren bijna ‘vastgeroest’ aan de ponton. Gisteren hebben we dus de bassin Bérigny verlaten, en ons in de buiten haven gelegd, om op tijd te kunnen vertrekken. Alle gepruts met extra landvasten en veren ten spijt, beleven we weer een onrustige nacht. Gelukkig luwt de wind wat in de vroege morgen zodat we toch nog een paar uurtjes slaap kunnen meepikken.
Om 8 uur gooien we los en vertrekken we vol goeie moed naar Ouistreham. De zee is nog erg ruw door een combinatie van zwel en windgolven, maar we schieten goed op. In de namiddag wordt het zowaar nog wat rustiger en tegen goed twee uur varen we de haven binnen. Nog een half uurtje wachten op het openen van de sluisdeuren en klaar is kees – of bijna. We versassen via een grote sluis met ruwe muren, weinig aanhechtigspunten en veel stroom. Slechts met de grootste moeite houden we de boot in bedwang, maar allé, uiteindelijk lukt het wel weer. We liggen heerlijk rustig in de gezellige marina van Ouistreham. Het bezoek aan het havenkantoor valt duurder uit dan verwacht – 27 euro, twee douchemunten inbegrepen, is niet mals.

Zaterdag 18 juni

Dolf heeft voor ons een ligplaats in de bassin Bérigny, de binnenhaven, geregeld. Ook zij hebben een heerlijke nacht achter de rug. ’s Middags kunnen we verkassen. Niet zonder moeite trouwens, want de wind giert nog steeds door de haven. Bij het aanleggen op de nieuwe ligplaats worden we nog eens extra verwend met een plensbui van jewelste. De apero nemen we doorweekt – hij smaakt er niet minder om.
Ondertussen is hier Estivoile, een maritiem feest, van start gegaan. Natuurlijk laten we ons niet onbetuigd en laten we de OVA-vlag wapperen. Wanneer we in de namiddag het festival gaan bezoeken, zijn we aangenaam verrast nog twee boten met de OVA-vlag te zien : de Gallant en de Pepe V, een kleiner klassiekertje uit St Valérie en Caux. Het feest is niet van dezelfde orde als Oostende voor Anker, maar toch best gezellig. Straks eten we een lekker visje, gekocht in de ‘Marchée aux Poissons’.
De storm weet van geen stoppen, maar hier in de binnenhaven liggen we toch een pak rustiger. Het ziet er naar uit dat we ons slaapgebrek zullen kunnen inhalen.

Fécamp, donderdag 16 juni en vrijdag 17juni

Alles nog eens nagekeken en in orde bevonden : oliepeil, koelvloeistof, schroefas –koppeling. Diesel bijgevuld, hier en daar wat opgeruimd – allé de gewone routine om de boot vaarklaar te maken, wanneer je alle tijd hebt en slechts ’s middags dient uit te varen. Weerberichtje checken en … lap, meteen geen goesting meer : rukwinden van 6 Bf uit het SW en nog veel slechter weer op komst. Ook Dolf en Christiane hebben er niet veel zin in, dus ons besluit is snel genomen : we blijven de stormdepressie hier uitzitten.
Vrijdagmorgen nemen we het busje naar Etretat, de prachtige krijtformaties die hier een kleine 20 km vanaf liggen. Het regent pijpenstelen, maar we laten ons niet kennen en gaan toch de krijtrotsen op. Prachtige uitzichten en prachtig natuurschoon afgewisseld met een lekker dineetje in het pittoreske stadje, zorgen voor een onvergetelijke dag.
’s Avonds en ’s nachts worden we op een 9 Bf storm – jaja in de haven – getrakteerd. Met de zwel die hierdoor de haven binnenloopt en het kabaal van de wind, doen we van de ganse nacht geen oog dicht. Vakantie met de boot : een echte aanrader !

Dieppe, Fécamp

Ik ben al vroeg in de weer om alles klaar te maken voor het repareren van het euvel. Deze keer blijkt de boulon die de schroefas in de koppeling houdt, gebroken. Om al te grote kosten te vermijden wordt uiteindelijk, via het havenkantoor een duiker-mecanicien geregeld. In het zweet des aanschijns (letterlijk) slaagt deze kerel erin de reparatie uit te voeren zonder de boot op het droge te hoeven zetten.
Het is bijna een opluchting, wanneer hij ons 80 euro armer maakt.
In elk geval kunnen we nog net op tijd vertrekken om naar Fécamp te spurten, om daar voor laag water aan te komen. Dit is een echte opluchting, want boven op de reparatiekosten een liggeld van 27 euro per dag te moeten ophoesten is een alles behalve leuk vooruitzicht.
Nu de volgende hindernis : er is een stormdepressie op komst – hoever geraken we nog en waar gaan we het slechte weer uitzitten?
Het belooft alvast een avontuurlijke vakantie te worden.

Dinsdag 14 juni
Aha, het weerbericht is goed – zeer goed zelfs : 3 tot 4 Bf bezeild, draaiend naar bakstag. De bulletalies worden ingeschoren, vallen en schoten van de halfwinder worden klaargelegd en om 9u gooien we de trossen los. Eenmaal op zee blijkt Aeolus er geen zin in te hebben, de voorzeilen kunnen opgedoekt blijven. Na eerst nog wat op en neer gewipt te hebben op een zwel die uit het westen kwam aandobberen , viel ook deze plat en werd het ‘mer ridée’.
Wanneer we na eerder rustige, ietwat saaie tocht Dieppe aanlopen, krijgen we een thuisgevoel. Van de eerste puf rook die uit de schouw van de ferry komt, worden de lichten op rood getrokken. We gebruiken de wachttijd om het grootzeil op te doeken en fenders en landvasten klaar te leggen. Nog is de ferry niet buiten. Als we de snelheid uit de boot halen horen we ineens een hels gejank. Eerst dachten we nog dat er op de ferry een of ander alarm was afgegaan, maar aldra zagen we, dat wij de oorzaak waren.
De schroefas was opnieuw uit zijn koppeling geschoten en de anode speelde een deuntje tegen de schroefas steun – over een thuisgevoel gesproken. Gelukkig is Den Dolf nog in de buurt om ons op sleeptouw te nemen. We roepen de ferry op om uit te kijken en de marina om ons aan te nemen bij aankomst. Heel de manoeuvre verloopt vlekkeloos. Ondertussen is het te laat voor reparatie – we borgen alles om verder leed te voorkomen en laten het verder voor wat het is.

Zondag, 12 juni

We blijven een paar dagen in Boulogne liggen, in de hoop van bezeilbaar weer naar Dieppe. Het is hier trouwens een pak goedkoper om op gunstige wind te wachten, dan in Dieppe – vandaar.
Gisteren hebben we samen met Dolf en Christiane een fietstochtje gemaakt naar de kliffen van Boulogne. Met uitstekend zicht konden we de witte kliffen van Dover zien.
Ook de bananenkoers van het Oostende-Ramsgate-Boulogne-Duinkerke circuit, was goed te volgen van daarboven; Op de terugweg kregen Jenny en Christiane het nog ‘aan de stok’ met een natuurwachter, omdat ze mierikswortel aan het uittrekken waren. Alles daarboven blijkt beschermd te zijn. Dolf en ik hebben ons vrouwen toch mee naar huis mogen nemen – en content dat we waren.
Geen internet hier op de haven – dus niet gemakkelijk om de blog online te zetten.

Donderdag, 9 juni 2011.

Gisteren zijn we dus vertrokken voor onze zomercruise. Dit jaar zouden graag wat meer zien van de Kanaaleilanden en Normandië en Bretagne verder verkennen.
Met een weerbericht van 4 à 5 uit het ZW en golven van minder dan een meter, dachten we weliswaar met tegenwind, toch vrij goed te zitten. De praktijk wees (weer eens ?) anders uit. Met 22 knopen wind - later 24 knopen en zelf eventjes 30 knopen en golven van vaak ruim 2m, waar we lekker vanaf konden donderen of dwars doorheen duiken, verliep het tochtje toch ruiger dan voorzien. Gelukkig schoot het een beetje op, zodat we goed vier uur later in Duinkerke konden binnenlopen. We konden meteen doorvaren naar onze ligplaats, want die hadden we telefonisch, van op zee besteld (hoe deden we dat vroeger eigenlijk?). Na de pekel van ons afgespoeld te hebben, was het tijd voor een drankje - of twee, drie ... Dolf en Christiane, die ook van de partij zijn, hebben 's avonds nog wat meegeholpen. We staken onze dorst op al dat zout dat we over ons heen gekregen hadden.
Vandaag zijn we blijven liggen. We weten ondertussen dat Cap Griz Nez passeren, met een 5 op de neus geen 'goe plan' is.