We blijven een dagje te Ouistreham liggen. In de namiddag trekken we met de fiets naar Pegassus Bridge – de eerste brug die door de geallieerden op D-day werd bevrijd.
Het cafeetje wordt nog steeds uitgebaat door de kleindochter van de madam van toen.
Aan de overkant van het kanaal zijn wat monumenten opgetrokken om aan te geven waar de gliders destijds landden – nogal indrukwekkend allemaal. Je krijgt meteen goesting om de ‘Langste dag’ nog eens te herbekijken.
Op 26 juni gaan we terug op stap. Om 8u30 kunnen we door de jachtsluis deze keer. Dolf ontsnapt ter nauwer nood aan de sluitende sluisdeuren, wanneer er voor hem flink geklungeld wordt door een paar ‘frogs’. Op zee staat de stroming sterk door,we moeten afremmen om niet veel te vroeg in St Vaast aan te komen. Het lukt niet helemaal, maar het wachten op het openen van de poorten wordt goed gemaakt door een schitterende dolfijnen show. ’s Avonds gaan we lekker eten in de Debarcadère – natuurlijk staan oesters op het voorgerecht. ’t Is zondag voor iets, niet waar ?
’s Anderen daags trekken we meteen verder naar Cherbourg. Met een kalme zee en de volle stroom in de rug, snellen we aan meer dan 8 knopen over de grond naar onze bestemming. Bij aankomst wordt meteen het nodige gedaan om het probleem met de schroefas koppeling definitief op te lossen. Op dinsdag voormiddag gaat de boot eventjes uit het water en wordt de koppeling vervangen. Kort na de middag liggen we reeds terug op onze plaats en is het euvel voltooid verleden tijd.