24 – 25 juni
Op donderdag 24 juni verlaten we omstreeks 11 u Lowestoft met bestemming Grimsby. Absoluut geen wind en een zeetje als een spiegel. ’t Begint weer al goed, maar Zwerver is toch een ‘gecamoufleerde’ motorzeiler – dus vooruit met de geit. ’t Voordeel van zo’n plat zeetje is natuurlijk dat we bijzonder goed opschieten. Ter hoogte van de hoek van North Foreland besluiten we dan ook maar meteen door te steken naar Whitby. 10° opsturen en klaar is kees. Opeens is de vitesse er uit, de snelheid loopt terug naar 4 knopen. Tot bovenmaat van ramp hebben ze nog één of ander werkplatform net voor onze neus gelegd. Zoveel water aan alle kanten en dat moet hoognodig net op onze koers ! Als we (zo weinig mogelijk) koers verleggen om al hun brol te omzeilen, worden ze toch nog nijdig omdat we binnen de 500m van hun installatie komen – zeveraars. Om de moraal wat op te peppen steken we een cdje in. Na een schijfje Duitse marsmuziek, CCR en dixieland is de snelheid terug opgelopen tot een acceptabele 5,7 knopen. We worden getrakteerd op een schitterende zonsondergang en gaan tevreden de nacht in. Jules neemt de eerste wacht. Uiteindelijk zijn we 27 uur onderweg als we Whitby binnenlopen – ’t wa tiet dat tuut wa. Wat pints en een steak pie later, vallen we als een blok in slaap.
Op donderdag 24 juni verlaten we omstreeks 11 u Lowestoft met bestemming Grimsby. Absoluut geen wind en een zeetje als een spiegel. ’t Begint weer al goed, maar Zwerver is toch een ‘gecamoufleerde’ motorzeiler – dus vooruit met de geit. ’t Voordeel van zo’n plat zeetje is natuurlijk dat we bijzonder goed opschieten. Ter hoogte van de hoek van North Foreland besluiten we dan ook maar meteen door te steken naar Whitby. 10° opsturen en klaar is kees. Opeens is de vitesse er uit, de snelheid loopt terug naar 4 knopen. Tot bovenmaat van ramp hebben ze nog één of ander werkplatform net voor onze neus gelegd. Zoveel water aan alle kanten en dat moet hoognodig net op onze koers ! Als we (zo weinig mogelijk) koers verleggen om al hun brol te omzeilen, worden ze toch nog nijdig omdat we binnen de 500m van hun installatie komen – zeveraars. Om de moraal wat op te peppen steken we een cdje in. Na een schijfje Duitse marsmuziek, CCR en dixieland is de snelheid terug opgelopen tot een acceptabele 5,7 knopen. We worden getrakteerd op een schitterende zonsondergang en gaan tevreden de nacht in. Jules neemt de eerste wacht. Uiteindelijk zijn we 27 uur onderweg als we Whitby binnenlopen – ’t wa tiet dat tuut wa. Wat pints en een steak pie later, vallen we als een blok in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten