Zondag 28 juni

Gisteren zijn we op 7 uur van Noirmoutier naar Belle Ile gevaren.Van de Vendee terug naar Bretagne. Het is weekend en prachtig zomerweer. Le Palais loopt dan ook bomvol. Als om 19u15 de ‘gate’ opengaat wil iedereen er natuurlijk tegelijk door. Dit is één van de toeristische attracties van het eiland. Als de sluiswachter dan ook nog eens tussendoor de voetgangersbrug terug naar beneden laat om de toeristen een beter zicht te geven, is de malaise compleet, met jachten die ternauwernood kunnen stoppen en proberen rechtsomkeer te maken. Enfin, we geraken binnen zonder kleerscheuren en we meren af met een sardientjesgevoel : de boten liggen vijf dik aan weerskanten van de haven, pak op pak.
Vandaag weten we een plaatsje te versieren in de basin de la Saline – veel rustiger en met vingerpontons. Na een flinke maar mooie wandeling langs een stuk van de GR 34 proberen we ’s avond nog wat te skypen via de gratis internetverbinding. We hebben wisselend succes door de zwakke verbinding.

Donderdag 25 en vrijdag 26 juni : île de Noirmoutier

Het weerbericht ziet er goed uit – allé ’t is te zeggen : er kan gevaren worden. Omstreeks 8u30 gooien we dan ook los en vertrekken we richting l’Herbaudière op het eiland Noirmoutier. Het beetje wind dat er staat, staat natuurlijk pal op de neus, maar niet getreurd, dit is een uitstekende gelegenheid om de motor te testen (heb ik dat niet eerder ook eens geschreven). Een eerder langdradig saaie tocht wordt afgesloten met een spannende navigatie tussen ondieptes door om de haven aan te lopen. Bij aankomst hebben we geluk, een Engels jacht vertrekt net en we kunnen hun plaats inpikken. En dan komt het aller spannendste moment : het optillen van het motorluik – droog !!, geen olie, geen diesel, geen water … oef en joepie.
Vrijdag verkennen we per fiets het eiland. We vinden het beiden een mooi eiland dat palourdes en andere schelpdiertjes. Jenny praait twee van deze rakelaars en ontfutseld hen het recept voor het klaarmaken van deze lekkernijen. Het stadje Noirmoutier biedt een leuke variatie van cultuur en winkelmogelijkheden en overal kom je prachtige, witgekalte huisjes tegen, sommige in ware villa stijl. De mooiste hebben bovendien uitzicht over een van de vele mooie baaitjes. We beleven dan ook een aangename namiddag.

We zijn net terug van een heerlijke trektocht door de Picos de Europa. De Picos staan bekend om hun natuurschoon en hun woeste hooggebergte. Van dit alles hebben we de afgelopen dagen dan ook met volle teugen genoten. Dank zij de voorbereiding die we thuis deden konden we redelijk makkelijk de soms wel zware wandelingen aan. Hoogtepunten waren :
De steile klim langs smalle bergpaden en door de sneeuw naar de Vega de Uriellu, de berghut gelegen aan de voet van de Pico de Uriellu.
De omwandeling van Sotres, het hoogst gelegen dorp van de Picos met prachtige vergezichten en een flora die uitbundig in bloei stond.
De moeilijke afdaling langs smalle steenpaden en diepe ravijnen naar het dorpje Bulnes dat tot 2000 alleen te voet bereikbaar was.
Morgen vertrekken Sofie, Sander en Emelieke terug naar huis. Ook wij kloppen het stof van Zwerver en trekken verder.

Woensdag 27 mei

Zo, we zijn terug in Sables d’Olonne. Ik voel mij precies een jojo.
De tocht hier naartoe is vlot verlopen, deels op motor, deels onder zeil. Alleen onder weg heb ik de franse douane moeten ‘wegjagen’. Ze kwamen op volle zee, in een ongemerkte boot op mij afstuiven. Toch geen piraten in de Vendée, dacht ik eerst. Ze wilden langszij komen, maar met een zwel van minstens twee meter zag ik dit niet zitten. En ik had al zeker niet veel goesting om in een dergelijke zeegang mijn zeilen te bergen. Toen ik ze vroeg hun zodiac te water te laten en mij zo te ‘enteren’, volstonden ineens gewoon een paar vragen. Rare jongens die fransen.
Enfin toch ook wat goed nieuws : bij aankomst geen druppel diesel meer in de bilge, alleen het lekske olie. Als ik mij na deze controle met een goed gevoel bij de havenmeester ga melden, weet die kluchtegaard mij te vertellen dat ik maar een tweetal nachten kan blijven – druk druk druk . ’t Is nie waar hé !! Ik troost mij met de gedachte dat het een jonge gast is die waarschijnlijk niet al te veel in de pap te brokken heeft. Morgen stapke hoger dus.

Donderdag 28 mei

Na een stevig ontbijt en een lekkere douche trek ik fris en vastberaden naar het secretariaat. Na wat pleiten krijg ik dan toch een plaats voor 4 weken. Wat verder van douches en havenkantoor afgelegen, maar met alle nutsvoorzieningen en een hek dat kan afgesloten worden. Meer moet ik niet hebben, per slot van rekening heb ik voor de verplaatsingen mijn vouwfietske en bovendien lig ik hier dichter bij het centrum.
Ik heb afgesproken dat Jenny, Sofie, Sander en Emelieke mij hier komen ophalen om vervolgens van hieruit naar de Picos te reizen voor onze trektocht.
Hoe het daarna verder moet laten we voorlopig in het midden. Wij hebben gelukkig een open plan, waarbinnen alles kan en niets hoeft.
Ik moet hoognodig weer beginnen ‘petraiten te trekken’, want zo wordt het een saai verslag.