Op 5 augustus vertrekken we naar Trébeurden. Het wordt een rustig tochtje van zo’n 35 mijl. Ook het aanlopen van Trébeurden is met wat voorbereidend gps werk niet moeilijk. Alleen zijn we door de sterke getijstroom te vroeg. We pikken een boeitje op en na anderhalf uur klutsen kunnen we eindelijk de jachthaven binnenvaren.
Naast ons ligt een stalen knikspant, stoer en efficiënt maar met wat achterstallig onderhoud. De familie aan boord is van hetzelfde slag, stoer en sympathiek maar ook met wat achterstallig onderhoud. Het vrouwtje dopen we Daisy, naar analogie met de figuur uit ‘Keeping up apperances’. Ze is even rondborstig en heeft dezelfde gelukzalige glimlach. De kinderen gaan niet naar school, maar volgen schriftelijk onderwijs en zingen Greenpeace liedjes. Alles nogal wat alternatief maar ‘one happy family’.
’s Anderendaags wordt meteen duidelijk dat we onze plannen wat zullen moeten bijstellen. Er komt een Atlantische depressie op ons af met 6 à 7 Bf vanuit de richting waar wij nu net naartoe willen. Gelukkig zijn wij ondertussen al middelmatig gevorderd in het onthaasten. Wij beginnen de verkenning van deze streek met een wandeling naar het eiland Milliau, een beschermd natuurgebied. Bij laag water kan je het te voet bereiken. Wij vinden er onze eerste Menhirs, toch indrukwekkende bouwsels die 5 à 6000 jaar geleden werden neergezet. We keren terug langs de plage de Tresmeur, een enorm strand bij laag water. Naar Franse gewoonte loopt het hier vol kinderen bezig met één of andere watersport opleiding : katamaran, surfen, kayakvaren, kleinzeilerij …
Een ware kweekschool voor de toekomstige zeilkampioenen.
Naast ons ligt een stalen knikspant, stoer en efficiënt maar met wat achterstallig onderhoud. De familie aan boord is van hetzelfde slag, stoer en sympathiek maar ook met wat achterstallig onderhoud. Het vrouwtje dopen we Daisy, naar analogie met de figuur uit ‘Keeping up apperances’. Ze is even rondborstig en heeft dezelfde gelukzalige glimlach. De kinderen gaan niet naar school, maar volgen schriftelijk onderwijs en zingen Greenpeace liedjes. Alles nogal wat alternatief maar ‘one happy family’.
’s Anderendaags wordt meteen duidelijk dat we onze plannen wat zullen moeten bijstellen. Er komt een Atlantische depressie op ons af met 6 à 7 Bf vanuit de richting waar wij nu net naartoe willen. Gelukkig zijn wij ondertussen al middelmatig gevorderd in het onthaasten. Wij beginnen de verkenning van deze streek met een wandeling naar het eiland Milliau, een beschermd natuurgebied. Bij laag water kan je het te voet bereiken. Wij vinden er onze eerste Menhirs, toch indrukwekkende bouwsels die 5 à 6000 jaar geleden werden neergezet. We keren terug langs de plage de Tresmeur, een enorm strand bij laag water. Naar Franse gewoonte loopt het hier vol kinderen bezig met één of andere watersport opleiding : katamaran, surfen, kayakvaren, kleinzeilerij …
Een ware kweekschool voor de toekomstige zeilkampioenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten