woensdag 20 augustus 2008

Familie op bezoek


’s Avonds krijgen we het heerlijke nieuws dat Sofie, Sander en spookje, ons kleinkindje Emily, op bezoek komen. Ze zouden de zaterdag een ommetje van een kleine 1000 km naar Camaret maken en vervolgens een drietal dagen blijven. Er wordt afgesproken dat ze de eerste nacht aan boord blijven slapen en dat wij voor de volgende dagen voor hen op zoek gaan naar een hotelletje. We vinden een leuk appart-hotel voor een schappelijke prijs. Iedereen tevreden dus : wij zien ons kleinkindje voor een paar dagen, Sofie ziet haar mama en Sander krijgt ballekes in tomatensaus – je zou voor minder omrijden.
Sander en Sofie willen graag Carnac, het Franse equivalent van Stonehenge, eens bezoeken. Zo trekken we er met z’n allen op uit. In een uur of twee autorijden leggen we dezelfde afstand af waarvoor wij vier zeildagen hebben uitgetrokken. Na een plensbui bij aankomst trekt het gelukkig open en beleven wij een schitterende dag tussen deze indrukwekkende alignementen van menhirs. ’s Avonds sluiten we in stijl af in een uitstekend visrestaurantje.
Na een zeer aangename tijd samen, zwaaien we dinsdagavond Sofie, Sander en Emily uit. Er valt een vreemde rust over de boot nu spookje vertrokken is. Wij spreiden ons bedje in de carré, want in de voorpiek is het niet uit te houden. Eén wilde nacht in Camaret is voldoende op onze leeftijd – o ja, natuurlijk omwille van het wiebelen van de boot. Bij hoogwater in combinatie met een stevige zuidwester is de haven van Camaret een verschrikkelijk plaats. Alles wat de zee aan golven en zwel te bieden heeft blijkt hier vrije doorgang te krijgen.
Omdat het op woensdag nog steeds geen strandweer is, gaan wij maar weer eens gee-erren, deze keer naar de pointe Pen-Hir en verder naar de plaatselijke menhirs. We waaien bijna de kliffen af, maar we vinden het Bretoense wilde landschap nog steeds even schitterend.

Geen opmerkingen: