Zondagmorgen vertrekken we naar Cowes. Het wordt een gemakkelijke tocht, mede omdat we kiezen voor het ommetje via Owers. Hoe nauwkeurig we ook proberen te sturen, toch komen we ruim boven de Owersboei uit. Even nakijken in de Reeds en we zien dat de boei verlegd is en dat wij op verouderde gegevens aan het navigeren zijn. Zo, dit lesje hebben we ook weer eens geleerd. Gelukkig heeft het deze keer niet veel belang.
Na een kleine 9 uur varen leggen we aan in de Sherpards Warf Marina, volgens de Reeds de goedkoopste marina op de Medina rivier. Er staat echter niet bij dat je afzonderlijk moet betalen voor elektriciteit (3 £) en dat je ook nog eens een jeton nodig hebt voor de douche (1 £) – afzetters !!
Cowes zelf is echter een succes. Om de twee winkels vind je een ‘chandelary’. De Tilley hat en de clips voor de zwemtrap, waar ik nu al een hele tijd naar op zoek ben, heb ik zo in mijn bezit. Bovendien kan ik in een tweedehands boekenwinkeltje de hand leggen op ‘Sopranino’, een boek waar ik nu al jaaaren naar speur.
Eén klein minpuntje : net als de vorige keer met Jules, probeer ik samen met Jenny de Royal Yacht Squadron, de sjiekste yachtclub van Cowes, binnen te glippen. Wij vliegen er echter ‘very politely’ met onze klikken en klakken buiten.
Een tochtje met de ‘Chain Ferry’ naar de oostbank van de rivier, blijkt voor ons geen succes. Na een eerder saaie wandeling keren wij al snel naar de boot terug. Biefsteak friet maakt de avond weer goed.
Na een kleine 9 uur varen leggen we aan in de Sherpards Warf Marina, volgens de Reeds de goedkoopste marina op de Medina rivier. Er staat echter niet bij dat je afzonderlijk moet betalen voor elektriciteit (3 £) en dat je ook nog eens een jeton nodig hebt voor de douche (1 £) – afzetters !!
Cowes zelf is echter een succes. Om de twee winkels vind je een ‘chandelary’. De Tilley hat en de clips voor de zwemtrap, waar ik nu al een hele tijd naar op zoek ben, heb ik zo in mijn bezit. Bovendien kan ik in een tweedehands boekenwinkeltje de hand leggen op ‘Sopranino’, een boek waar ik nu al jaaaren naar speur.
Eén klein minpuntje : net als de vorige keer met Jules, probeer ik samen met Jenny de Royal Yacht Squadron, de sjiekste yachtclub van Cowes, binnen te glippen. Wij vliegen er echter ‘very politely’ met onze klikken en klakken buiten.
Een tochtje met de ‘Chain Ferry’ naar de oostbank van de rivier, blijkt voor ons geen succes. Na een eerder saaie wandeling keren wij al snel naar de boot terug. Biefsteak friet maakt de avond weer goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten